15 Mart 2017 Çarşamba

Annelere Çağrı!




Ey analar. Blog yazan analar. Blog okuyan analar. Eli mouse tutan, mobil avuçlayan analar.

Bakın ben 'annelere meydan dayağı' huyumuzdan çok sıkıldım. Hepimiz iğneyi de çuvaldızı da sadece kendimize batırıp blogcu anne itiraflar köşesine de başkalarını dedikoduluyoruz. Ben bugüne kadar iki kayınvalide bir de koca dedikodusu yapmışımdır oraya. Ama işin özünde derdim hep kendimle. Çocuk öksürüyor, benim içim buruşuyor. E, ne var yani, nolmuş? Uykusunda öksürüyorsa nolmuş? Bu bir canlı. Gepetto Usta mıyım ben de Pinokyo doğurayım? Yok efendim bu hafta yeterince lifli gıda yememiş. Dün çok fazla çizgi film diye tutturmuş.

Çoğumuzda görüyorum, daha çoğumuzda da hissediyorum- hepsi için günün sonunda faturayı kendimize çıkarıyoruz. Daha fazla 'şey' olmalıydım. Olayları 3 derece sağa yönlendirebilirdim. Keşke biraz daha az 'şey' olsaydım. Anne olmayı yeryüzündeki tüm suların örtücülüğünde görüp, her şeyi 'halletmek', konuyu 'çözmek', duyguları 'kaplamak' olarak hisliyoruz. Kelimelere dökerken bunları söylemiyoruz ama evet içimizdeki his bu. Kendimiz yetmiyor bir de babasını örtüyoruz. Biraz daha mı 'şey' olsan acaba? Bence çok fazla 'şeysin', olmaz bu kadar da. Çocuklar eldeki ebeveynle yetinmeyi bilmeliler. Tabi önce ebeveynler bunu bilsin. Malzeme bu. Bir deli olmadıkça ya da suiistimalci veya şiddet uygulayan filan bence tüm ebeveynlerin oluru var.  Öyle ya da böyle iyiyiz işte. Beceriyoruz, kıvırıyoruz.

Özeti: 'Ebeveynlikte kafayı yiyorsanız, bu işi doğru yapıyorsunuz'

Hele hele takipçililer? Siz de sıkıldınız mı onlardan? Sürekli her olayda anne azarlayan bu takipçililer. Profillerinden kendi örnek hayatından kesitler paylaşıp, 'bakın bana, siz de yapın böyle haydi' diyenleri diyorum. Anneler sanki bir kurumun köleleri de hepimiz aynı kurallara uymak zorundayız. Hepimiz aynı ruh ve eğlencede olucaz, hepimizin etki alanı, yetenekleri, istekleri, ufku birmiş gibi. Hepimiz aynı anneymişiz gibi. Allaşkına?

'Dur önce takipçilerime söyliycem'

Diyorum ki gelin bir de 'annelik maceramda en sevdiğim ben' konulu bir şey yazalım. Birbirimizin yeterli olan, günü kurtaran, olayları çözüveren iddiasız ama bizi gün sonunda gülümseten iyi yanlarını okuyalım.

Biraz da bunları konuşalım diyorum?
Ne dersiniz?

Bunu ister bir mim kabul edin, ister bir sohbet konusu. Merak ediyorum, sizin kendi anneliğinizde sevdiğiniz şey nedir? Hangi davranışınıza ya da halinize bırakın çocukları, sizin bile içiniz ısınıyor? Kendi anneliğinizin güvenli limanı neresi? Kendi anneliğinizde en çekici bulduğunuz yan nedir? Nelerinizle gurur duyuyorsunuz? Sizce neden çocuklarınız şanslıdır? Övelim, sevelim, destekleyelim ve mümkünse artık kendimizi böyle kabul edelim derim.

Kaç gündür aklımdaydı şunu sormak.  Gerçekten takip ettiğim anne yazarları ve beni okuyan- yorumlarda paslaştığım anneleri okumayı çok istiyorum. Lütfen bu notu okuyan kim varsa üzerine alınsın. Ben bu hafta yazıyorum, katılır mısın?

Ben şuan bi kahve madem.

Not: Bloğu olmayanlar yorumda da paylaşabilir bence. Çok da keyifli olur okuması.


28 yorum:

  1. yalnız ilk yorumun anne olmayan birinden gelmesi... neyse, sen anne olduğun halde okumaktan keyif aldığım birkaç blog'dan biri burası. çocuğum yok ama aklım fikrim var ve yazdıklarında sonuna kadar destekliyorum seni. anneler kendini sevsin, hayat bayram olsun!

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. evet heyecanla açtım senden gelen yorumu :D
      benim de anne olduğum halde, okuduğum çok az anne bloğu var- anlıyorum o kısmı.

      desteğin değerli! hakikaten sevelim kendimizi, yeter kemirdiğimiz aklımızı.

      Sil
  2. Ben varım!..ama bi isim bulmak gerek sanki ne desek bunun başlığı ne ola ki okuyan bir akımın ürünü olduğunu bilsin.
    Aklımda iki başlık var:
    Benim güzel anneliğim
    Annelikte ben :peh!

    Pek üretici değil ama yoktan da iyi🙈

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Hakikaten ya başlık kısmını düşünmedim ben. Eğer bu böyle bir seri olacaksa adı olmalı.

      ya da herkes içinden ne gelirse onu diyecek başlığa :/
      bilemedim

      Sil
  3. Evet evet evet!! Ama bi başlık lazım sahiden:

    ''Çocuğum çok şanslı çünkü ben..''

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Çok güzel bu olsun muydu? 😍

      Sil
    2. Elif'in başlığı çok güzel..ama benim gibi biri için çok ağır...senin sayende bloğum acıtasyondan kurtulacak. ben de varım..

      Sil
    3. ahaha hiç katılmıyorum, bloğunu öyle tanımlamazdım aslında : ))
      Yazarsan çok sevinirim, keyifle okurum!

      Sil
  4. Meydan dayağı accepted! Ben de varım. Yapalım bakalım ;)

    YanıtlaSil
  5. Ben de yazayım ilk fırsatta 👍🏼

    YanıtlaSil
  6. yazdım gitti :)ama kendimi az övdüm valla ne zormuş bu övme işi :)

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. ay ev çocuğunu okuldan alıp geleyim, hemen damlıyorum!

      Sil
    2. Özge bulamadım bloğunu? Link paylaşır mısın?

      Sil
    3. annebanabirak.blogspot.com :)

      Sil
    4. Google eski soyismimi kullanıyor ondandır :/ :)

      Sil
  7. Ben de uykuya teslim olmadan hemen yazicam:) cok iyi ettin, aksama kadar vicdan muhasebesi icinde darlanan analara kendini pohpohlama vesilesi oldun!

    YanıtlaSil
  8. Waaavvv bende yazacağım mümkün olan en kısa zamanda ;)

    YanıtlaSil
  9. üşenmedim yazdım hemen:) davet için teşekkürler..
    http://gunesanne.com/2017/03/21/iyi-anne/

    YanıtlaSil
  10. Merhaba. Blogunuzu yeni keşfettim. Ne güzel düşünmüşsünüz. Tam da iki(z)çocuklu bir anne olarak kendimi en tükenmiş hissettiğim anda buldum sizi. En kısa zamanda yazacağım inşallah. Blogunuzu izlemeye aldım. Bana da beklerim. Sevgilerimle.
    http://ikikatmavi.blogspot.com.tr/

    YanıtlaSil
  11. Bir kaç blogda gördüm yazılanları. Valla süper olmuş. Ben de yazacağım ilk fırsatta. Aklınıza, fikrinize sağlık..

    YanıtlaSil
  12. Tam olarak bu konuyla ilgili yazmayi dusundugum anda okudum paylasiminizi. Kendimizi oldugumuz gibi kabul edip, sevelim hem cocuklarimiz bizi zaten oldugumuz gibi seviyor degil mi ama.

    YanıtlaSil
  13. http://xpatanne.blogspot.hu/2017/03/kendini-oldugun-gibi-kabul-et.html
    Buyrun bu da yazım. Sevgiler

    YanıtlaSil
  14. Yine kendimi berbat bir anne olarak gördüğüm bir gün bugün, ben de yazmalıyım... da ne zaman, ne ara? Çocuklar yine ateşli hasta.. Ben de depresif.. Bıktım artık kendimden, pozitif olmak neden bu kadar zorluyor...

    YanıtlaSil

Benim içim geçmiş diyenlere: Wanderlust!

Benim içim geçmiş, kurumuşum diyen bir kadın karakterin, evliliğinde nasıl cinsellikten soğuduğunu, öbüşmeye mesafe koyduğunu, her ne zaman ...