25 Eylül 2018 Salı

Ebeveynliğin neredeyse 5. yılında hala acemisi olduğum işler

Ne sanıyordun Kahve? Aslında ebeveynlikte sonunda öğrenebildiğim şeyler olduğu için sevinmem lazım. Çünkü biliyorsun sürekli güncelleme geliyor çocuk evrenine. Ay ve haftalar içinde değişimi geçtim, aynı ailedeki iki çocuğun gelişim süreci bile çok farklı olabiliyor. Kısacası bu anneliğin uzmanlaşma şansı yok blog. Uzmanlaştığn şey, bir ilacın kullanımı ya da ne bileyim işte hangi yemeği hızlı hazırlarım, oyun seçenekleri, iyi okul nedir sorunsalı vs.

Benim hala acemisi olduğum başlıklar. TadadaDAM!

1) Çiş Yaptıramamak

İstediğim kadar işi iyi kıvırayım. Tek başıma bir sürü badireler atlatayım çocukla, yine de bi çişe yollayamıyorum iyi mi? Yok anacım, hala ikna etmenin yolunu bulamadım. Her sabah 72 dakka 'hadi oğlum çiş, el yüz yıkama' çilesi. Bazen sonu ağlamayla bitiyor. Bazen ikna oluyor ve bu kısmı ilginç bak: uzun uzun şarıl sarıl işiyor. Yani o çiş var, orada duruyor, peki neden beni yalvartmak?

2) O Balığı Yedirememek

O balığı yemiyor arkadaş. Ne yapsam yemiyor. Yerdi bu çocuk. Daha 1 buçuk yaşındaydı. Bir gün yanlışlıkla minik minicik bir kılçığa denk geldi ve DAN! Yıllardır yemiyor anasıngo satango. Bu konuda ne yapsam, ne hileler kullansam, üst akıl seviyemde çareler düşünsem bile ıı-ııh. Olmadı yar. O gün bugündür ne zaman balık yiyen çocuk görsem bir yıldız kayar gökyüzünden, gözlerim dolar, akşamına mutlaka kederlenirim.

3) Parmak Konusu

Konuşuyoruz, harekete geçiyoruz. Ama maalesef henüz bıraktıramadım parmak emmesini. En azından sadece uykuda yapıyor. Uykuya geçişte, uyanıkken emmeyi bıraktı. Bu konuda bir uzmanlık sağlayamadım, hala acemiyim. Kaçırıyorum fırsatları, rehberlik edemedim. Birkaç kez güzel fırsat geldi elime, değerlendiremedim. 5 yaş doğum gününe kadar çözebilsek ne iyi olur.

4) Kriz Yönetememek

Bu konuda hala üst level olamadım, olacak gibi de durmuyorum, olanlar var görüyorum, gözümden kaçmıyor. Hasta olduğumda, tatile çıkarken, ne bileyim ekstra bir hareketlilik-olağandışılık varken, baya bi taklaya geliyoruz. Aş olmuyor evde aş. Açlık oyunları dönüyor evde. Sabahtan kalma simiti koparıp duruyor herkes, mutfağa gire çıka. Simitin sonuna doğru bi yarış başlıyor, kim koparacak diye. Dışardan mı söylesek, annemde yemek var mıdır seçenekleri de gözden geçiriliyor illa ki. Saçma usül makarnalar ya da beynir ehmek felan da aş niyetine yenilebiliyor. Olur öyle deme blog, ben kriz zamanlarında çocuğu yıkayamadığımı, artık yavrumun kafa kokusunu buram buram aldığımı bilirim ajgfaghagf.

5) Ağlama Nöbetleri

Kaç yıllık anneyim, hala çocuğun hangi klasmanda ağladığını çözemiyorum. Bazen aşırı yorgunluk ağlaması oluyor, o zaman derdi kucak oluyor, sarılınca sakinliyor. Hastaysa, uzatarak ağlıyor ve kesinlikle uyku istiyor. Uykusu varsa, mızırdanmalı tür dediğimiz ağlama ve alınma hali oluyor, o zaman da duşunu aldırıp uykuya geçiş yapmak lazım, saat erkense bile kitap okumak filan lazım. Bir bakıyorsun açlıktan ağlıyor ama aklına aç olduğunu söylemek gelmiyor, bu ihtimali göz önünde bulundurmak lazım. Bunun için aç mısın evladım sorusu yetmiyor, önüne aş koymak ve geri çekilip izlemek lazım. Durmaksızın yerse ve aniden neşelenirse, doğru hamle. Zamanında anlamazsan ve gecikirsen vay halime. Erken menapoz sebebi.

Daha düşünsem neler çıkar neler. Aklıma geldikçe eklerim.

20 Eylül 2018 Perşembe

Dünyamın Küçüldüğünü Anlamama Yardımcı Olan Şeyler

Dünya kocaman bir yer. Metaforik olarak düşünce sistemimizi ne güzel temsil ediyor, dünya ifadesi. Şöyle bir düşünüyorum da bazen dünyam çok küçük oluyor. 'Ay onun dünyası çok küçük' dediğin insanlardan biri de ben oluyorum. Senin olmuyor mu? Dünyam küçüldükçe, bazı ön belirtileri fark ediyorum. Bu yazıda tam da bunları derliycem blog.

1- Empati yoksunluğu

Maalesef dünyası küçülen her insan gibi ben de farklı açılardan bakabilme esnekliğimi yitiriyorum. Sohbet ettiğim insanların arkasından 'niye öyle yapmış ki, çok saçma' şeklinde iç gıybetler döndürüyorum. Başkalarının tercihleri, istekleri, yaşam biçimleri bana çok da şey gelmiyor. Çok da şey. Anladın işte. Kendi perspektifimden değerlendiriyorum, yargılıyorum çünkü. Onun cephesinden, evrensel bakış açılarından bakma özelliğimi kaybediyorum.

2- Aynı yüzler aynı geyikler

Dünyam küçülünce, hep aynı çevreden oluşan bir güruhla iletişimde olduğumu fark ettim. Örneğin, parktaki anneler babalar. Konular aynı, geyikler aynı, orda patlayacak espiriler aynı.. Çile gibi. Ama oldukça güvenli ve çalıştığım yerlerden tabi. Küçük dünyamda kendimi güvende hissedebiliyorum öyle zamanlarda.

3- Yeni şeylere üşenme

Sarı çizgiyi geçmek istemiyorum dünyam küçülünce. Bildiğim sınırların dışında herhangi bir şey yapmak istemiyorum. Yeni bir aktivite her zaman 'sorun olma ihtimali' taşıyor. Kesin hasta oluruz, düşeriz, kaza yaparız, mahvoluruz şeklinde standart bahanelerim devreye giriyor ve müthiş bir şekilde benim yeni şeyler denememi engelliyor.

4- İçimde sıkıntı var klişesi

Bunu bildin mi? Ay içimde bi sıkıntı var... Bunu dönem dönem hepimiz dedik. O içimizdeki çıbanımsı sıkıntının aslında 'dünyası küçük insan' duygusu olduğundan eminim. Bunun sebebi yaşamında inişler çıkışlar, uç hisler ya da farklı deneyimler olmamasından. Kendi dünyasındaki minik zaferler yeterli geliyor ona. Ah seni küçük dünyalı..

5- Kendini ayıplamak

Bu aslında küçük dünyalılığın katilidir. Zamanı geldiğinde, kişiyi küçük dünyasından koparıp atacak tek aşamadır. Küçük dünyalı kişi başkalarına empati geliştiremediği gibi, kendisiyle de empati kuramaz. İlgisiz ve sınırlayıcı davranmaya kalkar. Kendisini küçük dünyasına yaraşır şekilde, düz - sorunsuz- olduğu kadar görmek ister. Ama hayat! Daha fazlasını istetir bize, değil mi? O zaman gelsin sorgulamalar, yağsın kişisel gelişim kitapları, dolsun taşsın insanı anlama arayışları, coşsun empati yaklaşımları...

Dünyam küçüldüğünde, kendimde hissettiklerim bunlar. Bende dönem dönem oluyor. Kısa sürüyor çünkü ben kendini ayıplama aşamasına hızlı geliyorum akjdgaag. Fakat ne zaman yerel duygularımdan evrensel bir platforma sıçrıyorum, düşüncelerim şehirlerarası çalışıyor, meraklarım uluslararasına taşıyor; işte o zaman ben dünyamı çok seviyorum.

Yakınlarda küçük dünyamdan kurtulma yöntemlerimi yazayım. Sevdim bu içsel dökülmeleri.


Not: Gün içinde yine yorumlara damlıcam <3

12 Eylül 2018 Çarşamba

Türk filmi replikleriyle ebeveynlikte ilk 4 yıl



Ebeveynlik, hangi sanatla daha iyi ifade edilir, dersen, kesinlikle sinema. Özellikle Türk sineması, bütün annelik dilini bir çırpıda özetleyen repliklerle dolu, yol gösterici, eğitici bir platform.

Gel, beraber inceleyelim.

Anneliğin siftahını yaptığımız o kutsal olduğu iddia edilen bebeğimizle tanışma anında sinema dilinde aslında neler söylemek isteriz?

Çeşitli Türk filmlerinden:

Doğum

'Oh ne saadet' (doğum bitti)
'Güzel olduğunuz kadar küstahsınız da..' (fakat memeyi almıyor?)
'Hayır Tamer.. olaylar sandığın gibi değil' (emzirmeye çabalarken, eşin gözünden tüm çekiciliğini yitirmiş gibi hissetmek)
'Az kazanıyorum belki ama namusumla, alnımın teriyle kazanıyorum' (pompayla süt sağmaya çalışırken)

6 Aylıkken

'Benim de senin yaşlarında bir oğlum vardı evladım' (uykusuzluktan evde bebeği tanımamak)
'Nolur gerçeği söyleyin doktor, yaşayacak mıyım?' (bebek için gidilen rutin kontrollerde, doktora sorulmak istenen)
'Bu ses.. bu ses, olamaz.. git, git burdan...' (12. kez uykuya geri döndürülen bebeğin, 13. (pardon 14 müydü? ) yeniden ağlayarak uyanması')

1 Yaş

'- Bundan sonra ne istersem yapacaksın, yoksa kendimi öldürürüm, sebebinin de sen olduğunu mektubumda yazarım. - Hayır yapamazsın, yaparsan seni öldürürüm. ' (bi yese ve bi düzenli uyusa, her şey çok güzel olacak, derdi ne bu çocuğun, mahsus mu yapıyor?)

'Söyle kaç para istiyorsun?' (uyumuyor ya, neden ya?)

'Samet onu seçmişti, babasını seçmişti' (baba-ba-ba seslerini çok seviyor, taksicilere baba diyor)

'Vücuduma sahip olabilirsin ama ruhuma asla' (tohalete gidemiyorum yhaa)

2 Yaş

'Karda donmak üzeresin, uyumak sana tatlı geliyor ama sen ölmek üzere olduğunu farkında değilsin' (başlarım 2 yaş sendromuna oğlumm sarkma ordan aşaa, çok tehlikeli, aaa koşma aniden yola arabalar varr)

'- Baba düşündüm taşındım, ya bana ismeti alırsın, ya da çeker giderim bu evden. - Hayır, şimdi gideceksin, defol evimden. - Baba istemiyorsan gitmiyim.' (hayır diyince geri adım atmak yoktu diymi, çikolataya hayır dedik bi kere, napsak kafasını da vuruyor marketin raflarına, gel gofret alayım mı hığğ)

'-Neden ağlıyorsun annecim? -Hayır ağlamıyorum yavrum gözüme toz kaçtı' (bezi bırakana kadar yerlerde hep çiş sızıntısı mı olacak böyle amk, neyse kızmıyoruz diymi, travma filan hani?)

3 Yaş

'Sen mi büyüksün, ben mi büyüğüm, ben yaşar usta, sen benim yanımda bir hiçsin anlıyor musun' (artık ipleri elime alıyorum, disiplin lazım, ne demek her gün yatağımıza gelmek?)

'Yok be anne bu benim baryamım değil, benim baryamımı ben gözünden tanırım, erif baktımı gözümün içine, içim titrerdi, canım erifi çekerdi' (çocuk yine hasta, huyu bozuldu, değişti, gitti lokum gibi çocuk)

'Seni hiç sevmiyorum süt oğlan.. babanı da sevmezdim zaten' (huylar babaya çekmiş, ay yok kayınvalideye çekmiş)

'Olmadı Neriman.. Yapamadım, seni unutamadım' (kreşten alırken, ilk günler)

4 Yaş

'Gulyabani diye bi'şey yoktur, olamaaaaz, ama olabilir deeee' (hayalet ne, canavar ne, allah ne, ölüm ne, camide nabılır, kadın erkeğin dudağından neden öber, ben de sizinle evlenecek miyim soruları karşısında)

'Evlenince pembe panjurlu evimiz olacak' (bu gece erken uyursa, dizi keyfi yapıcam)

'Yıkıl karşımdan' (bu yaşta merdivenlerde kucak istediğinde)

'Adam sanmıştım seni, meğer et parçası peşinde koşar dururmuşsun' (merdivenleri ceylan gibi sekerek çıkmasını, göz hizasına inip kurduğum doğru iletişimden zannederken. meğerse bi dondurma daha fazla yemek için (ya da çıkarında ne varsa) yaptığını anladığımda)

'-Hayattaki idealiniz nedir? -Hayatta bir idealim yok, televizyonun taksiti bitsin, inşallah onu da alıcaz' (ay bi büyüsün de)


***
İşte ilk 4 senenin özeti böyleydi. Bakalım gelecekte bizi hangi türk filmi klişeleri bekliyor?



Replikleri hafızamdan yazmadım. Ekşi Sözlük'ten faydalandım. 

Benim içim geçmiş diyenlere: Wanderlust!

Benim içim geçmiş, kurumuşum diyen bir kadın karakterin, evliliğinde nasıl cinsellikten soğuduğunu, öbüşmeye mesafe koyduğunu, her ne zaman ...